Mektup, selam dahi vermeden, “Üçüncü mevki
yazarların gevşek tornalarından çıkma gibi iddialı
cümleler kuramıyorum Süheyla,” diye başlıyordu.
“Karlar yağdı, bir kar tanesine elini sürmedin.
Karlar eridi, kiremitler göründü, nedensizce
üzüldün. Kitapların her mevsim açık olurdu,
kalbinin saçları sebepli sebepsiz kırık. Sürülmüş
içinden karlı tepeler, kış güneşi, iğde ağacının
rayihası, damağında yer etmemiş taze dutun
tadı, küçülmüş kursaklarıyla sahipsiz serçelerin.
Yaz başında gülümsersin diye bekliyordum, yaz
bitti. Petersburg gibi üç kere ismini değiştirdin, en
sevmediğinde karar kıldın. Tüm yüzyılları seninle
geçirecek gibi değilim. Saçlarını uzat, bir çocuğa
nasip olsun diye ortaokuldaki resim çantanı
duvara bırak, olmadı saatlerini pul parasına sat,
fermanları yak, kendini bağışla. Sıkıştırılmış bir
ikindi vakti olmaktan kurtar kendini.”
Şenler Yıldız, ikinci öykü kitabı ile; hayatta kalan
taraf olmayı, inanmayı, Türkiye’de birkaç kez
doğmayı monologlar ve şiirle örülü bir kurgu
içinde okuruna sunuyor. Teoloji, tasavvuf, felsefe,
edebiyat tarihi gibi birçok alandan beslenen bir
kitap Mısır Tarlasında Bir Aksak.