Anadolu cografyasında daha çok Veysel Karenî olarak bilinen

Üveys el-Karenî, Tâbiîn neslinden olup Yemenli zâhidlerdendir.

Hayatta iken Hazret-i Peygamber'i görmeyi çok arzulamasına

ragmen görememis ancak onun Tâbiîn neslinin en hayırlısı

Üveys'tir övgüsüne mazhar ve Hırka-i Serif'ine nâil olmustur. Bu

yönüyle o, Islâm kültür ve edebiyatında Peygamber sevgisinin

en güzel timsallerinden birini temsil etmektedir.

Eser,

el-Mevâhibü'l-Ilâhiyye 'l-Menâkıbi'l-Kareniyye

adıyla

Cemâleddin Muhammed bin es-Sıddîk

el-Hâs el-Hanefî el-Yemenî ez-Zebîdî

tarafından bir hâl tercümesi mahiyetinde kaleme alınmıs olup,

Veysel Karenî'nin hayatı ve sahsiyeti hakkındaki hususları

ele alan sekiz bölümden meydana gelmektedir.

Veysel Karenî'nin sahsiyeti üzerine telif edilmis kaynaklardan

hareketle, zaman içerisinde zuhûr eden problemler masaya

yatırılmıs, bu hususlar belli açılardan

degerlendirmelere tâbi tutulmustur.

Eserde yer alan ifadelerde müellif

Cemâleddin Muhammed bin es-Sıddîk

el-Hâs el-Hanefî el-Yemenî ez-Zebîdî

ve mütercim

Ohrili Hüseyin Mazhar'ın

Veysel Karenî gibi ulvî bir zâta karsı duydukları hürmet ve sevgi,

eserin hemen her satırında kendisini belli etmektedir.