Müslüman olan bir kimseye, en önce, dil ile söylediği“Lâ İ????lâhe İ????llâllah Muhammedun Resûlullah” sözünün manasınıkalbi ile bilmesi ve inanması farzdır. Bundan hiç şüpheetmemelidir. Müslumanlıgın aslı için, yani Müslüman olmakiçin, inanması ve bu imanda şüphenin bulunmadığınakalbin karar vermesi kafidir. Delil ve hüccetlerle bilmek herMüslüman’a farz-ı ayın değildir. Zira Peygamber (sallallâhualeyhi ve sellem) Arabların delil ile bilmesini, ilm-i Kelam okumasını,şüphelerini araştırıp bunların çözülmelerini emirbuyurmadı. Belki tasdik ve inanmayı kâfi gördü.Avamın derecesi bundan fazla olamaz.Fakat soz soylemesini bilen, şiipheye düşen ve cahilişüpheye düşürecek olan bir kimsenin şiiphelerini giderenbazı âlimlerin bulunması lazımdır. Bu ilme “Kelâm” denir.Bu farz-ı kifâyedir. Bir şehirde bu şekilde bir iki kimseninbulunması yetişir. Cahil itikad sahibi olup, kelâm âlimi,onun itikadının muhafızı ve rehberi olur.