Toplumumuzda birçok basın yayın organında, hatta koca koca hocalar(!) dâhil, Peygamber kıssaları anlatılırken bunların sadece çocuk malzemelerinin bir bölümü olarak görülmesi ne acı bir durum. Biz filmleşmiş değil, ilimleşmiş, imanlaşmış, amelleşmiş haliyle bu olaylara sahip olup nakletmeliyiz. Bugüne, bu mekâna, bu coğrafyaya anlatıp, peygamber kıssalarında kendilerini buldurmalıyız ki çağın İbrahim’leri, Yusuf’ları, Musa’ları olabilsinler.Bu kıssa bizlere; hasedin, kıskançlıkların, çekememezliklerin yaygınlaştığı bir zaman diliminde ‘kardeşlik sınavını, kardeşlik sorunlarını, çözümlerini ve kardeşliğe gelebilecek fitne, nifak ve fesadı nasıl etkisiz hale getirebilirimin ipuçlarını veriyor…Bu kıssa, masal değildir, hikâye değildir, İsrâiliyyât değildir. Allah bu kıssa ile masal anlatmıyor. Bizi uyutmak istemiyor, bizi bu kıssa üzerinden diriltmek istiyor.Aynı zamanda bazılarının anladığı gibi Yusuf’un (as) kıssası bir aşk hikâyesi de değildir...Bu kıssa sadece namazda okunmak için değil, aynı zamanda Ümmet-i Muhammed’e eğitim vermek içindir. Tıpkı Fatiha Suresi kadar, İhlas Suresi kadar…Kim kimi çukura atarsa, kim kimin kuyusunu kazarsa, kim kimin yokluğunun üzerinden kendi varlığını tesis etmek isterse bu kıssaya baksın... Kim yok ederek yolunun açılacağını zannediyorsa bu kıssaya baksın…