İstanbul’un Fatih semtinde kaldığı daracık, küçücük oda ve mutfağı üst üste olan ve hele yaşlılar için hiç kullanışlı olmayan evde hanımıyla birlikteyken eşi kendisine serzenişle; (benim orada olduğumu ya da benim Avarca bildiğimi unutmuş gibiydiler) “Bey, görüyorsun, gerçekten sıkıntı içindeyiz, kullanışlı olmayan bir yerdeyiz ve başka sıkıntılarımız var” dediğinde, Adallo çok sert bir ses tonuyla; “Hadicat bir daha senden böyle şeyler duymak istemiyorum. Birileri sıkıntı, acı çekecek ki halkımız uyansın, vatanımız özgürlüğe kavuşsun, dinimiz korunsun. Benim yolum bunu gerektiriyor. Benim şikayetim yok, senin de olmasın” demişti.