Korkma, hiçbir yere gitmeyeceğim. Ayakları olmayan, doğduğu kayanın dibinde ölmeye mecbur
zavallı bir hayvanım ben. Ama sen yapabilirsin, dünyayı gezip gördüklerini benim için
biriktirebilirsin. Upuzun nehirler biriktir mesela, derdi okyanusa ulaşmak değil sadece
durmadan akmak olan. Bir dağ evinin verandasında geceleri açık unutulan ışıklar biriktir,
şöminenin karşısında sarhoş minderler. Kiraz ağaçları biriktir benim için, görünce sevinçten
çıldırdığın, ismimi haykırarak dallarındaki en güzel meyvelere uzandığın. Hep yolculuklar
biriktirme, burası benim evim dediğin o sıcacık, korunaklı göğsün hikâyelerini biriktir. Sana,
gidebilirsin, dediğim halde, kalmak istiyorum, diyerek yerleştiğin yoksul kabuklarımın resmini
kimseye gösterme.
Kaplandan tilkiye, zebradan ahtapota, baykuştan ceylana onlarca hayvanı edebiyat sahnesine
çıkarıyor Hümeyra Yabar. Hayvanlarla insanlar arasındaki psikolojik geçitte mayalıyor
öykülerini. Modern bir fabl niteliği taşıyor kitap. İnsanlar mı hayvan maskesi takıyor yoksa
hayvanlar mı insan maskesi belli değil.