Armudun sapına, incirin çöpüne takan, dış kapının iç mandalı olan, sürekli "Kızım bırak bu işleri, devlet su işleri" uyarısı alan, dakikada yüz kırk kelime edebilme kapasitesine sahip, kuzu görünümlü olmasına rağmen bütün kurt âlemine "Buyur abla bir isteğin mi var?" diye ceket ilikletebilecek kadar bitirim, annesinin terliğinden çekinen ama doğruları söylemekten asla çekinmeyen bizim Yeliz...

Kalabalık bir otobüste pencere kenarı gibi, sıcak havada soğuk karpuz gibi, pantolonun cebinde unutulup sonradan bulunuveren banknot gibi, uyku tutmayan bir gecede televizyonu açıp güzel bir film görmek gibi, tam çayı demlemişken sokaktan geçen simitçinin sesi gibi sıcak bi'şey.

Anlatılmaz yani okunur.

İşte öyle bi'şey.