Hadis usulü, nebevî sünnete kaynaklık etmesi açısından önemli bir konuma sahip olan hadislerin sıhhatinin tespiti için tarihsel süreçte geliştirilen kurallar bütünüdür. Hadislerin bu konumu, vahyin anlaşılması hususunda sahip oldukları meşruiyyetten kaynaklanmaktadır. İslam düşüncesinde, meşru bilginin tespiti ve yorumlanmasında ilk dönemlerden itibaren bir mücadele yaşanmıştır. Ehl-i re’y ve ehl-i hadîs kendilerine özgü usulleri olan iki epistemik cemaat olarak bu mücadelenin temel taraflarını oluşturmaktadır. Bu çalışma, hadis usulünün teşekkül ettiği metodolojik, sosyopolitik ve sosyokültürel bağlamı bütüncül ve disiplinler arası bir bakış açısıyla incelemektedir. Hadis usulü düşüncesinin ortaya çıktığı tarihsel süreci ve mütekaddimîn dönemi hadis usulü literatürünü sosyal tarih yöntemiyle ele alan eser, İslam teşrî‘ tarihinin anlaşılmasına katkı sağlamayı amaçlamaktadır.