Her şeyden önce, ufak tefek bir kızım ben. Nereye gidersem gideyim, insanlar geldiğimi fark etmez bile.
Yürürken durmadan pantolonumun paçalarına basarım ve çikolataların durduğu rafa ulaşmayı başardığım da çok enderdir.
Başka nasıl tarif edeyim kendimi? Evet, kumralım. Saçlarım, gözlerim, kaşlarım…
Kahverengi yani.
Ama hepsinden önemlisi, utangaç biriyim ben. Öyle utangacım ki, kendimi sürekli rahatsız hissederim.
Elimi kolumu nereye koyacağımı bilemem hiç.
Kısacası, kendimle çok barışık sayılmam demek istiyorum.

Marie Lenne-Fouquet’den kendi kabuğunu kıran bir çocuğun eğlenceli hikâyesi.