Allah Resulü' nün mübarek ellerinde yetişen o örnek neslin en büyük özelliklerinden bir tanesi de hiç şüphesiz O' na (s.a.v.) duydukları aşk ve muhabbettin boyutudur. On-lar kendilerini bir ateş çukurunun kenarından kurtaran, hi-dayet çeşmesinin o tatlı suyu ile buluşturan ve onları bere-ketli bir sofra olan nübüvvet sofrasına kavuşturan Alemlerin Sultanı’na karşı bir minnet ve vefa borcu olarak öylesine se-viyorlardı ki; en aziz bildikleri şeyleri O’nun (s.a.v.) yolunda feda etmekten bir an geri durmuyorlardı. O’nu (s.a.v.) gör-medikleri günü ziyan sayıyor, o bereketli sesi duymadıkları günü yaşanmamış kabul ediyorlardı. Bazen meclislerinde birbirlerine Efendimizi anlatarak özlemlerini gideriyor, O’-nun (s.a.v.) adını anmadan, hiçbir konuşmaya başlamıyor ve yine adını anmadan konuşmalarını nihayete erdirmiyorlardı.

Medine’nin gençlerinden olan Hassan b. Sabit şiirde zirve şahsiyetlerden biriydi. Allah Resulü Medine’ye hicret edince o da ensarî Müslümanlardan oldu, o da evini ve yüreğini Mekke’den gelen iman kardeşlerine açtı. Hassan’ın o günden sonra şiirlerine konu olan tek bir şey vardı, o da: Hz.Peygamber’di. Hassan yazıp okuduğu şiirlerle sahabenin yüreğinden kopup gelen Peygamber aşkını iyice derinleştiri-yor, her şiiri ile bu aşkın boyutunu daha da ötelere taşıyor-du. Sahabe onu her gördüğünde; Hadi Hassan, bir şiir oku da Efendimizi anlat ve bizlere canlarımızın yoluna feda oldu-ğu Resullullah’ı medhet derlerdi. Hassan b. Sabit sahabenin bu isteğine şöyle karşılık verecekti:
“ Ve ma medahtü Muhammeden bi makaleti
“Ve lakin medahtü makaleti bi Muhammedin”
Allah Resulü’ne vurgun bir yürek olan Hassan diyordu ki:
“ Ben şiirlerimle Muhammed’i övmüyorum
Bilakis Muhammed ile şiirlerimi medhedip, güzelleştiriyorum”