Elif Ayiter´in kendine özgü resim dünyası, içine kapandığı ölçüde karşısındakine açık kapı bırakır; bir şeyin anlatılıyor olması, onun söz dilindeki karşılığını aramaya başlar başlamaz yarı yolda bırakır bizi; her şey tanıdıkyabancı´dır burada. Öte yandan dikkate alınmıyor olduğunu fark etmek, izleyicinin bu resimler ile diyaloğa girme arzusunu sürekli kışkırtır -kendisi için yeteli olanın ışıltısı, giderek bakanın da o ışıltıyla aydınlanacağı cazibe merkezine dönüştürmüş usulca.