Modern dönemde Batı’da ortaya çıkan anlam ve yorum teorilerinde tarihsel
bağlamın önem kazanmasına paralel olarak iç ve dış bağlama riayet, İslâm dünyasında
Kur’an tefsirinin sıhhatini belirlemede en temel kriterlerden biri hâline gelmiştir. Buna
göre, nâzil olduğu toplumla diyalektik ilişki hâlinde teşekkül eden Kur’ân-ı Kerîm, özü
itibarıyla “söz”dür. Sözlü metinlerde anlamın diğer yarısı, mütekellimin psikolojik hâli,
sözün söylendiği ortam, muhatapların epistemik düzeyleri ve sosyo-kültürel durumları
gibi metin dışı unsurlar da bulunmaktadır