´´Elbet bir konçerto çıksın isterdim benim de parmaklarımdan; ıssız bir adada bile dinlenmek isteyebileceğim bir ezgi. Ancak, yapım tahtası ve üzerine gerilmiş tellerin nicelik ve niteliğiyle sınırlı kalacak benim sesim, dahası parmaklarımın yetkinliği asıl söz konusu...´´
´´Yalnız yaşayabilmek ve yazabilmek, yalnız bir insanı oynamak! Tümü de bu; gerisi perde...´´
Mazhar Candan´ dan açıksözlü bir günce.